De verduurzaming van kunstenfestivals: Onderzoek naar de manieren waarop kunstenfestivals de sociale duurzaamheid kunnen vergroten

Deze masterproef doet onderzoek naar de manieren waarop kunstenfestivals hun sociale duurzaamheid kunnen vergroten. Sociale duurzaamheid kan tot stand komen door een festival te verankeren in de lokale gemeenschap en speelt een belangrijke rol in het verzekeren van het voortbestaan van een festival. Stevenson (2020) beschreef de sociale duurzaamheid van evenementen aan de hand van vijf aspecten: sociaal kapitaal, sociale interactie, participatie, sense of place en welzijn. Aan de hand van vijf synchrone online focusgroepen met vijf verschillende kunstenfestivals wordt nagegaan op welke van deze aspecten kunstenfestivals reeds inzetten. Daarnaast wordt onderzocht hoe de verschillende kunstenfestivals deze aspecten invullen. De dataverwerking gebeurt aan de hand van het computerprogramma MAXQDA. Uit de resultaten blijkt dat het culturele aanbod van een kunstenfestival een belangrijke rol vervult in het streven naar sociale duurzaamheid. Cultuur fungeert namelijk als facilitator van sociaal kapitaal en sociale interactie. Ook participatie is steevast aanwezig binnen de verschillende kunstenfestivals. Alle bevraagde kunstenfestivals organiseren participatie van korte duur, zoals contribution en collaboration. Daarnaast zetten enkele kunstenfestivals ook in op participatie van langere duur, zoals co-creation en hosted. Deze vormen van participatie dragen tevens bij tot het vierde aspect van sociale duurzaamheid: het welzijn van de lokale gemeenschap. De lokale gemeenschap krijgt zo namelijk het gevoel deel uit te maken van het festival; dit kan resulteren in een gevoel van verbondenheid, eigenaarschap en trots. Tenslotte zetten de verschillende kunstenfestivals tevens in op sense of place, door zich te organiseren op plekken in de openbare ruimte die betekenisvol zijn voor de lokale gemeenschap.