De institutionele capaciteit voor de eiwittransitie in Vlaanderen

De eiwittransitie wijst op een verschuiving in het voedingspatroon richting meer plantaardige en minder dierlijke eiwitten. Zo biedt de eiwittransitie een antwoord op de huidige dierlijke voedselproductie die bijdraagt aan problematieken rond milieu en natuur, klimaatverandering, dierenwelzijn, gezondheid, voedselzekerheid en ruimtebeslag.

Het bewerkstelligen van de eiwittransitie vergt de medewerking van een veelheid aan actoren, gezien de transitie een drastische verandering impliceert van de hele agrovoedingsketen, het beleid en het gedrag van de consument. Een dergelijke systeemverandering is verbonden aan instituties, nl. de handelings- en

waardestructuren rond voeding doorheen de maatschappij.

Voor dit onderzoek werden rapporten en studies bestudeerd en interviews afgenomen met respondenten die verschillende actoren vertegenwoordigen die in aanraking komen met de eiwittransitie in Vlaanderen. De beleidsarrangementenbenadering vormde een denkkader om de dimensies van actoren en discoursen te ontleden. Aan de hand van deze kwalitatieve dataverzameling werd onder de loep genomen hoe verschillende actoren coalities aangaan rond de gestelde uitdagingen in de eiwittransitie. Een doorlichting van de meest recente multi-actor beleidssamenwerkingen rond het thema in Vlaanderen toont hoe actoren hun stempel drukken op de inhoud van de eiwittransitie. Daarbij geeft een discoursanalyse inzicht in de verschillende visies die in het landschap van actoren leven. Hierbij werd een discours van hervorming, status quo en tegenstand ontwaard.

Daaruit kon geconcludeerd worden dat de veelheid aan actoren discursief nog niet op één lijn zitten en de originele ambities van de eiwittransitie vertroebelen. De samenwerking en het overleg tussen de verschillende partijen is anderzijds nodig om tot gedragenheid en consensus te komen.