Gezinnen in een precaire leefsituatie in Brussel

Deze thesis onderzoekt veerkracht bij gezinnen in een precaire leefsituatie die deelnemen aan informele sociaalwerkpraktijken in Brussel. Er wordt verkend welke betekenis deze gezinnen geven aan hun precaire leefsituatie, welke strategieën ingezet worden om hun leefsituatie te verbeteren, de veerkracht die de gezinnen tonen en de plaats die informele sociaalwerkpraktijken hierbij innemen. De dataverzameling gebeurt aan de hand van individuele interviews (n=10) met gezinnen in een precaire leefsituatie uit Brussel, die deelnemen aan activiteiten van informele sociaalwerkpraktijken. Als resultaat beschreven de respondenten een cluster van dimensies die leiden tot hun precaire leefsituatie. Het migreren naar een ander land, schaarse en onregelmatige financiële middelen, een gebrek aan sociale banden en een taalbarrière zijn enkele voorbeelden die naar boven kwamen in het onderzoek. Naast deze onstabiele leefsituatie(s) putten ze veerkracht uit de aanwezigheid van behulpzame mensen en bouwen hierdoor stelselmatig individuele doelen op. Zo willen respondenten bijvoorbeeld de Nederlandse, Franse of Engelse taal machtig zijn, de officiële papieren in orde krijgen of werk gaan zoeken.De gezinnen voelen dat de aanwezigheid van informele contacten van uiterst belang zijn om terug greep te krijgen op hun leven. Andere mogelijke impact die ze voelen zijn de verruiming van hun netwerk en/of een (positieve) verandering van gemoedstoestand bij zichzelf. Informele sociaalwerkpraktijken zijn voor hen een belangrijke stap richting hun toekomst.