Hiv en Disclosure. Een kwalitatief onderzoek in Vlaamse aidsreferentiecentra naar de begeleiding van eerstelijnshulpverleners in het disclosure-proces van mensen die leven met hiv

Het aantal nieuwe hiv-diagnoses houdt aan en mensen leven steeds langer met de ziekte. Voldoende aandacht voor een psychosociale kijk is hierdoor essentieel. Het disclosureproces vormt hierin een belangrijk thema. Hoewel hulpverleners er integraal deel van uitmaken, bestaan er in België geen gekende onderzoeken over hun rol in dit proces. Het doel van dit onderzoek is dan ook exploratief de hedendaagse situatie in kaart te brengen.

De centrale onderzoeksvraag is daarom: ‘Hoe begeleiden eerstelijnshulpverleners mensen die leven met hiv in het disclosure-proces?’. Deze masterproef zoekt daarbij antwoorden op volgende deelvragen: (1) ‘Welke factoren beïnvloeden de begeleiding van hulpverleners?’, (2) ‘Welke richtlijnen hanteren hulpverleners in hun begeleiding?’, (3) ‘Welke impact hebben de zorg voor de cliënt en de zorg voor de publieke gezondheid op de begeleiding van hulpverleners?’ en (4) ‘Welke ondersteuning hebben hulpverleners nodig in hun begeleiding?’. Deze vragen worden zowel vanuit de literatuurstudie als vanuit een kwalitatief onderzoek bij vijftien eerstelijnshulpverleners in Vlaamse aidsreferentiecentra benaderd.

Het voornaamste resultaat is dat de begeleiding op diverse wijzen gebeurt en onlosmakelijk verbonden is met de verschillende contexten, richtlijnen, ondersteuning aan hulpverleners en de impact van de zorg voor de cliënt en de zorg voor de publieke gezondheid. Afhankelijk van deze factoren verandert de begeleiding in een bepaalde benaderingswijze, adviezen, aanbod en evolutie. Tot slot ervaren hulpverleners diverse noden in hun begeleiding in het disclosure-proces.

Deze masterproef formuleert van daaruit enkele bruikbare aanbevelingen voor de praktijk en voor verder onderzoek.